Page 15 - Het Is Stil Op Het Pleintje

Je Nikes had je aan, je witte trui met capuchon, je spijkerbroek, je Björn Borg en Playboy sokken.

Ik heb je spullen gepakt die ik je wilde meegegeven, allereerst een aangebroken pakje kauwgom, een nieuw
pakje kauwgom, je portemonnee met geld en je pasje, zodat je nieuwe kauwgom kan kopen. Je telefoon,
zodat je kan bellen als er wat is. Je Nike handschoenen die je net had gekocht, voor je koude handen,
het gaat winter worden. Je pet, die je altijd bij je had en waar niemand aan mocht komen. Knuffels die je

gekregen hebt van Jeroen en Jeanine. Een knuffel die je gekregen hebt Lola en eentje van Kiki. Ik ben
je energy drink vergeten, maar die breng ik morgen wel. Ik heb nog lang tegen je gepraat, ik wilde je niet
laten gaan. Ik heb je gekust, ik heb je geknuffeld, ik heb aan je geroken, ik heb je gevoeld, ik kan je niet
loslaten mijn vriend. Ik red het niet zonder je. Dag mijn zoon. Het was goed je toch weer te zien. Tot

morgen, voor de waarschijnlijk zwartste dag van mijn leven, als die al niet geweest is. We zijn uiteindelijk
toch naar huis gegaan.

18-11-2008

De ochtend is donker, het is vroeg. Te vroeg, het is altijd te vroeg voor deze gebeurtenis. Een gebeurtenis
die niet had mogen plaatsvinden gezien je leeftijd. Het is grijs buiten, het is grijs. Te grijs. Maar ook mooi
grijs, er is regen in de lucht. Regen die zal neerdalen op ons opdat het huilen niet meer zal stoppen, de
hemel zal huilen om het verlies dat wij hebben geleden. We gaan naar de begraafplaats, de begraafplaats,

een plek die ik ken en waar ik eigenlijk nooit kom, dat zal nu anders worden, vanaf nu veranderd alles,
mijn denken en mijn doen. Daar aangekomen gingen we naar binnen. Je ligt er, nu op tijd. Je ziet er zo mooi
uit, zo ontzettend mooi. Ik heb je energy drink bij me en heb deze bij je neergelegd, zoals ik beloofd heb.
Heel veel mensen hebben nog bij je gekeken en afscheid van je genomen. Ik heb je gekust, geknuffeld, weer

geroken en gevoeld. Ik kan geen afscheid van je nemen. Toch gebeurde het, je kist moest dicht gemaakt
worden, ik moest echt afscheid van je nemen, afscheid nemen van je aardse lichaam, een lichaam die zoveel
rust en liefde aan mij heeft gegeven en dat nu van me weggerukt is. Een deel van me is weggevaagd, als
een storm die over een stad raast en alles vernietigd. We werden begeleid naar de aula, we namen plaats

en moesten wachten.

13