Page 9 - Het Is Stil Op Het Pleintje

eraf gehaald, ik weet nog wat ze zei: “ik ga je even pesten, het kan een beetje kriebelen, ik ga even je

gezicht schoonmaken”. Ze praatte tegen je alsof je gewoon in een diepe slaap lag. Op een gegeven ogenblik
zei mamma tegen mij: “zijn we wéér met zijn tweeën”, met een snik in haar stem. Ze had gelijk. We hebben
met de transplantatiecoördinator gepraat om alles in orde te maken. Alles moet natuurlijk goed gaan en
met respect. Om 13.00 uur ben je naar de operatiekamer gegaan en hebben je daar naar toe begeleidt.

We zijn daarna naar huis gegaan en hebben thuis even gedoucht en omgekleed. Om 17.00 uur zijn we
weer terug gegaan samen met ome Angelo en tante Sharita. Je lag in een kamer naast waar je eerst lag.
Je zag er heel mooi uit zoals je daar lag. Jij was ook op ons aan het wachten, dat weet ik wel zeker,

ik voelde je aanwezigheid heel duidelijk. Ook was het wachten op opa en oma Loi die uit Sardinië moesten
komen en die zouden om een uur of 10 komen. Mama heeft je nog gewassen en aangekleed, gel ik je haar
LIEFDE
gedaan om je kuifje te maken. Je zag er zo mooi en vredig uit. Je glimlachte zelfs. Volgens mij dacht je van
een afstandje, heb ik het toch voor elkaar, gewassen, afgedroogd en aangekleed door mijn moeder, kreeg

ik normaal nooit voor elkaar. Tante Caroline en je nicht Michelle zijn ook nog gekomen en hebben nog met
je gepraat. Ome Jeroen en tante Jeanine, je nicht Lola, die ik heel sterk vond, waren er ook.

Later kwamen ook opi en oma, ome Jan en tante Corrie, je neef Rob en je neef Dennie. Om ongeveer 22.00

uur kwamen opa en oma Loi en je ome Mario. Opa en oma Loi hebben nog één uur bij je gezeten. Je zag er
nog steeds heel mooi uit. Ik heb toen gedacht, na nu wil ik je niet meer zien, omdat ik heel bang was dat
het slechter zou worden. Om 23.00 uur moest je naar beneden, want er was wat gebeurt op de ic, zodat
ze jouw kamer nodig hadden. We hebben je naar beneden gebracht en afscheid genomen, maar zeker niet

voor altijd. Je ging de kou in, de ijskoude werkelijkheid die mijn hart voor altijd gebroken heeft. Het zal
nooit meer helen.

7